Monte Athos – O Jardim da Virgem Sagrada

Monte Athos – O Jardim da Virgem Sagrada

Monte Athos – O Jardim da Virgem Sagrada

(Estado Monástico Ortodoxo)

A continuidade do nosso abandonado império bizantino é mais bem vista no mundo do que no “Monte Athos”.

Este, dominado pelo monaquismo de língua grega, abraça todos os ortodoxos, sem discriminação, guiados apenas pela correção da fé e pela tradição do romanismo, exatamente como nos tempos bizantinos.

E hoje, o Monte Athos, profundamente enraizado e profundamente alado, carrega a experiência de séculos, sem perder sua orientação, e, sendo renovado, continua a influenciar a vida social do nosso país e dos demais povos ortodoxos, mesmo aqueles de diferentes línguas e religiões, para revelar continuamente o poder dos valores e símbolos espirituais, que moldam em cada lugar um modo de vida e cultura especiais, que nos diferencia sem nos separar, e que nos honra sem nos isolar.

A Montanha Sagrada, através da síntese milagrosa de ascetismo pessoal e convivência comunitária, consegue ser hoje a maior comunidade monástica viva “no deserto”, que serve convenientemente o mundo, com um potencial de vida, graça, riqueza divina, oração ativa, com uma insurreição abrangente pela salvação do mundo.

Fonte: Arquimandrita Aimiliano – Abade do Mosteiro de Simonos Petras

(Periodicon PROTATON, n.º 36, 1992) – Parnithos

ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ – ΤΟ ΠΕΡΙΒΟΛΙ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ

(Ορθόδοξος Μοναστική Πολιτεία)

« … Ἡ συνέχεια τῆς ἀπολεσθείσης βυζαντινῆς αὐτοκρατορίας μας οὐδαμοῦ φαίνεται καλύτερα, παρά εἰς τὸ “Αγιον Ὄρος. Τοῦτο, κυριαρχούμενον ἀπό τὸν ἑλληνόφωνον μοναχισμόν, ἀγκαλιάζει ὅλους τούς Ὀρθοδόξους, χωρίς διακρίσεις, με μόνον γνώμονα τὴν ὀρθότητα τῆς πίστεως και την παράδοσιν τῆς Ρωμιοσύνης, ἀκριβῶς, ὅπως καὶ κατά τους βυζαντινούς χρόνους.

Καί σήμερα, ὁ ᾿Αθως, τανύρριζος καί τανύπτερος, βαστάζει ἐμπειρίαν αἰώνων, χωρίς να χάνῃ τὸν προσανατολισμόν του, καὶ ἀναεούμενος, συνεχίζει νὰ ἐπηρεάζῃ τὸν κοινωνικόν βίον τῆς χώρας μας καὶ τῶν λοιπῶν Ὀρθοδόξων λαῶν, ἀκόμη καὶ τῶν ἑτερογλώσσων καί ἑτεροδόξων, νά ἀποκαλύπτῃ διηνεκώς τὴν δύναμιν τῶν πνευματικῶν ἀξιῶν καὶ συμβόλων, τὰ ὁποῖα διαμορφώνουν εἰς κάθε Τόπον ἕναν ἰδιαίτερον τρόπον ζωῆς καί πολιτισμοῦ, ποὺ μᾶς διαφοροποιεῖ μέν, χωρίς νὰ μᾶς χωρίζη, μᾶς καταξιώνει δέ, χωρίς νὰ μᾶς ἀπο- μονώνῃ.

Το “Άγιον Όρος κατορθώνει μέ τήν θαυμαστήν σύνθεσιν τῆς προσωπικῆς ἀσκήσεως καὶ τῆς κοινοβιακῆς συνυπάρξεως νὰ εἶναι σήμερα ή πιο μεγάλη «ἐν ἐρήμῳ» ζῶσα μοναστική κοινωνία, ἡ ὁποία προσφόρως ὑπηρετεῖ τὴν οἰκουμένην, μὲ ἕνα δυναμικό ζωῆς, χάριτος, πλούτου θεϊκοῦ, ἐνεργοῦ προσευχῆς, με μίαν ὁλοκληρωτικήν ἀνάτασιν ὑπέρ τῆς τοῦ κόσμου σωτηρίας.»

᾿Αρχιμ. Αἰμιλιανός

Καθηγούμενος Ι. Μ. Σίμωνος Πέτρας

(Περιοδικόν ΠΡΩΤΑΤΟΝ, άριθ. 36, 1992)

ΕΡΓΟΝ ΑΓΙΟΓΡΑΦΕΙΟΥ

ΤΗΣ 1. Μ. ΚΟΙΜΗΣΕΩΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ ΠΑΡΝΗΘΟΣ

Divulgado por